تأثیر شیوه تربیتی استبدادی در خانواده ایرانی بر فرهنگ سیاسی در دوره پهلوی دوم

این مقاله به بررسی نقش شیوه تربیتی استبدادی در خانواده ایرانی بر شکل گیری فرهنگ سیاسی ایرانی می‌پردازد. روش تحقیق در این پژوهش، روانکاوی است بدین معنی که نقش عناصر ناخودآگاه در شکل گیری فرهنگ سیاسی ایرانی بیشتر مولفه‌های آگاهانه است. فرض اساسی پژوهش این است که روش تربیتی در خانواده ایرانی سلسله مراتبی است که با الزامات خاصی همچون تنبیه بدنی و روانی و اطاعت طلبی همراه است. این امر باعث می‌شود تا شخصیت افراد، مراحل رشد طبیعی را به خوبی طی نکرده و در نازایی‌ها و ناکامی‌های شخصیتی سرکوب شود و همین امر فرهنگ سیاسی را به شکل تملق و چاپلوسی و نزدیکی به قدرت شکل دهد. در عین حال چنین فردی به محض دستیابی به قدرت، آماده است تا بر زیردستان یا فاقدین قدرت سلطه براند.